Wyjątkowo niebezpieczny przestępca

Dozór policyjny – środek zapobiegawczy używany w stosunku do oskarżonego lub podejrzanego, który może nałożyć prokurator lub sąd polegający na obowiązku okresowego zgłaszania się do określonego organu dozorującego (np. miejscowej komendy policji), meldowaniu o zmianach pobytu, zakazie opuszczania określonego obszaru (np. terenu danego województwa) oraz innych ograniczeń swobody. Dozór policyjny bywa częściej łączony z innymi środkami zapobiegawczymi, m.in. z zakazem opuszczania kraju.

Celem dozoru policyjnego jest głównie ułatwienie prowadzenia śledztwa, przewodu prokuratorskiego lub sprawy sądowej, mniej uciążliwe i mniej kosztowne dla skarbu państwa niż tymczasowe aresztowanie.

Jakkolwiek ustawowo nie jest to jego celem, dozór policyjny bywa też łagodną formą represji stosowanej przeciw oskarżonym. W Polsce zasady stosowania dozoru policyjnego są określone w Kodeksie postępowania karnego.

Właśnie tego typu represję nałożono wobec mnie przez Prokuratora Lucynę Zakrzewską. Dozór Policyjny trwał od początku października 2004 r. i trwał prawie cały proces karny.

Okazało się, że dla Prokuratury jestem tak niebezpiecznym przestępcą, że na komisariacie musiałem się stawiać dwa razy w tygodniu. Oprócz tego orzeczono wobec mnie zakaz opuszczania miejsca zamieszkania.